ظهر تابستان است.
سایه‌ها می‌دانند، که چه تابستانی است.
سایه‌هایی بی‌لک، گوشه‌یی روشن و پاک،
کودکان احساس! جای بازی این‌جاست.
زندگی خالی نیست
: “مهربانی هست، سیب هست، ایمان هست
آری!
تا شقایق هست، زندگی باید کرد.
در دل من چیزی است،
مثل یک بیشه نور، مثل خواب دم صبح و چنان بی‌تابم،
که دلم می‌خواهد بدوم تا ته دشت،
بروم تا سر کوه. دورها آوایی است،
که مرا می‌خواند…”
سلام مریم جووووووووووون
وبت قشنگه
لینکم کن منم میلینکمت
سلام مریم جون.جدا مطالبت محشره.
همیشه سبز باشید